Το χτίσιμο του φανταστικού κόσμου, από τη Βικιπαίδεια

Η ανάπτυξη από την άλλη πλευρά και το χτίσιμο ενός χαρακτήρα στη συγγραφή φαντασίας έχει να κάνει με την εμφάνιση, την ερμηνεία, τη δράση, τη σκέψη αλλά και το λόγο του ήρωα, ακριβώς όπως η πραγματικότητα και το παρουσιαστικό ενός αληθινού ανθρώπου. Άπαξ και ο συγγραφέας ορίσει τους χαρακτήρες του, στη συνέχεια μπορεί να ορίσει το χώρο και το χρόνο, συναισθήματα αλλά και πλοκή που μπορεί να αφορούν τα προηγούμενα, όπως επίσης μπορεί να συνδυάσει την δημιουργία αληθινών ή φανταστικών τοποθεσιών. Μπορεί να επιλέξει να εκφράζεται με μία συγκεκριμένη ή περισσότερες φωνές (το πρόσωπο στο οποίο γράφει), να χρησιμοποιήσει μεταφορικό λόγο, ακόμα και να χρησιμοποιήσει τόσο τη φωνή των ηρώων, όσο και τη φωνή του βασικού αφηγητή.
Αν και τα παραπάνω αρχικά περιγράφουν πιθανές εν δυνάμει εκδοχές δημιουργικής συγγραφής, στην πραγματικότητα είναι απαραίτητα για το συγγραφέα φανταστικής λογοτεχνίας που γνωρίζει πως η πλοκή έχει να κάνει με αυτά που συμβαίνουν στο σενάριο, σε αντίθεση με τη δομή που περιγράφει το πως μεταβάλλονται οι βασικοί πρωταγωνιστές. Έτσι λοιπόν με τη σύγκριση ρεαλιστικών αλλά και φανταστικών δεδομένων, ο συγγραφέας προσεγγίζει τη λογοτεχνία μέσα από το βαθμό γνώσης που κατέχει ως προς αυτό που περιγράφει και αναλύει. Ο συγγραφέας στη φανταστική λογοτεχνία δεν γράφει μόνο όλα όσα γνωρίζει γύρω από έναν χαρακτήρα αλλά μπορεί να κρίνει και το αν θα εκφραστεί ή όχι μέσα από άλλους ήρωες. Όπως και κατά πόσον αυτά που περιγράφει έχουν αντικειμενική αλλά και εμπειρική βάση.
Πρέπει να μάθει 'να δείχνει' μέσα από τους χαρακτήρες του και όχι απλά 'να λέει' (show don't tell). Δεν λέει απλά "Είμαι θυμωμένος" αλλά περιγράφει τη δράση που το αναδεικνύει αυτό, όπως πχ κάποιες απότομες κινήσεις σε συνδυασμό με τις λέξεις, που εκφράζουν την οργή της στιγμής. Στη φανταστική λογοτεχνία ο συγγραφέας αποφασίζει για τον αριθμό των ηρώων, την τοποθέτηση του έργου μέσα στο χώρο και το χρόνο, τη συγγραφή γύρω από μία ξεκαθαρισμένη οπτική γωνία η οποία θα καθρεφτίζει και το ύφος του έργου, μία δομή οργανωμένη μέσα στο χρόνο αλλά και μία εκφραστικότητα στις περιγραφές ανάλογα με αυτά που θέλει να αποκαλύψει στους αναγνώστες. Έχει ακόμα ο συγγραφέας να αποφασίσει και για τον μετριασμό και έλεγχο των στοιχείων που είναι γνωστά ή όχι από το κοινό σε ένα βιβλίο φανταστικής λογοτεχνίας.

Διαβάστε όλο το λήμμα εδώ: https://el.wikipedia.org/wiki/Δημιουργική_γραφή 
Μενέλαος Γκίκας

Συγγραφή Vs Λογοτεχνία, από τη Βικιπαίδεια

Ο διαχωρισμός του συγγραφέα από το λογοτέχνη προκύπτει τόσο από πηγές όσο και από την θεματολογία. Η λογοτεχνία ως έννοια στενότερη της γραμματείας αφορά τη λογοτεχνικότητα σε αντίθεση με τη γραμματεία που έχει να κάνει με το σύνολο των γραπτών κειμένων μίας συγκεκριμένης κοινότητας. Έτσι ο διαχωρισμός συγγραφέα-λογοτέχνη ακόμα και για συγγραφείς διαφορετικών θεματικών πυλών, όπως για παράδειγμα επιστημονικούς συγγραφείς, εμπίπτει στη θεματική των γραπτών κειμένων. Με βάση τη φιλολογική ερμηνεία του μυθιστορήματος για παράδειγμα, αυτό αποδίδεται ως ένα λογοτεχνικό έργο γραμμένο σε πεζό λόγο που αφηγείται αναλυτικά πραγματικές ή φανταστικές ιστορίες και περιγράφει ήρωες, ήθη, συναισθήματα ή άλλα γεγονότα. Ας προσπαθήσει λοιπόν κανείς να ξεχωρίσει τις λέξεις.
Γίνεται αντιληπτό, ότι η έννοια του μυθιστορήματος όπως και τα δεκάδες θέματα μυθιστορημάτων που έχουν εκδοθεί, περιλαμβάνουν στοιχεία και ενότητες που θα μπορούσαν να αποτελέσουν ανεξάρτητα πονήματα, όπως το παραμύθι με έντονο το μυθοπλαστικό στοιχείο, τα χρονικά γεγονότων ή/και χαρακτήρων, ακόμα και μία ερωτική ιστορία. Για να κατανοηθεί καλύτερα το ταλέντο της εκφραστικής δεινότητας του «εραστή της γραφής», το συγκεκριμένο ταλέντο παρομοιάζεται με τη διαχείριση του...Εξκάλιμπερ, του σπαθιού του Αρθούρου. Η διαμόρφωση των λεπτεπίλεπτων συγγραφικών και εκφραστικών χειρισμών φιλτραρισμένων μέσω της Τέχνης αποκτά μία δύναμη ποικίλων ψυχογραφικών, συνειδησιακών, συναισθηματικών αλλά και αισθητικών παραγόντων, διαθέτει επικές αλλά και μυθικές δυνατότητες, δύναμη θρυλική όπως αυτή του Εξκάλιμπερ. Καρφωμένο από τον Ούθερ Πεντράγκον σε ένα βράχο περίμενε τα χέρια εκείνα τα οποία θα μπορούσαν δικαίως να το κρατήσουν.

Διαβάστε όλο το λήμμα εδώ: https://el.wikipedia.org/wiki/Δημιουργική_γραφή 
Μενέλαος Γκίκας

Δραματική συγγραφή, από τη Βικιπαίδεια

Στην περίπτωση της δραματικής συγγραφής το χαρακτηριστικό στοιχείο είναι η δραματική υπόσταση. Δεν νοείται συγγραφή χωρίς υποκριτική αλλά και υποκριτική χωρίς συγγραφή. Τα είδη του δράματος είναι η κωμωδία, η τραγωδία αλλά και το σατυρικό δράμα. Δεν είναι τυχαίο που στην ιστορία θεάτρου αλλά και σε πηγές του εξωτερικού γίνεται συγκεκριμένη αναφορά για τις ρίζες του δράματος στην Αρχαία Ελλάδα. Σύμφωνα με πηγές από τη Νέα Υόρκη, στη δραματική συγγραφή υπάρχει μία ενστικτώδης ερμηνεία των ηθοποιών από την πλευρά του συγγραφέα αλλά και ενστικτώδης σχέση του συγγραφέα με τους ηθοποιούς που ερμηνεύουν το κείμενο. Ακολουθώντας τους Ρώσους θεατρανθρώπους όπως ο Κωνσταντίνος Στανισλάβσκι ο οποίος έχτισε το σύστημα Στανισλάβσκι, η έννοια της ερμηνείας ενός κειμένου αφορά εκείνα τα στοιχεία με τα οποία ειδικά εκπαιδευμένοι ηθοποιοί ερμηνεύουν θεατρικά το συγγραφικό κείμενο. Ο ηθοποιός είναι αυτός που ζωοποιεί το λόγο και κάνει ένα έργο θελκτικό για το ευρύτερο κοινό. Μία τέτοια προσέγγιση είναι και το Σύστημα Στανισλάβσκι.
Σε αυτήν την περίπτωση για μία προκαταρκτική τοποθέτηση ενδιαφέρον έχουν στοιχεία από την ανάλυση του συστήματος. Πρώτον, το μαγικό Αν των ηθοποιών (χαρακτήρων), τι θα έκανε αν ήταν στη θέση του David Gale. Δεύτερον, η συγκινησιακή μνήμη, η ικανότητα του ηθοποιού (χαρακτήρα) να ανασύρει υλικό από προηγούμενες εμπειρίες οι οποίες τυγχάνουν να διεγείρουν συγκινήσεις. Δεδομένου ότι η σκηνική αλήθεια είναι διαφορετική από τη ζωή του ανθρώπου και δεδομένων επιστημονικών στοιχείων, η συγκινησιακή μνήμη μπορεί να περιγραφεί αλλά και να παραμείνει ως ιδέα στον χαρακτήρα όπως επίσης μπορεί να πυροδοτήσει άλλοτε αντιφατικά και άλλοτε ποικίλα συναισθήματα. Τρίτον, η ανάλυση μέσω γεγονότων και ενεργειών του κειμένου που οδηγεί στο υπεραντικείμενο το οποίο εκφράζει το τι επιζητούν οι χαρακτήρες πάνω απ' όλα. Σε κάθε περίπτωση, η δραματική συγγραφή υποστηρίζει θεατρικά το συγγραφικό κείμενο, ιδιότητα που ο συγγραφέας οφείλει να κατέχει δημιουργικά, αλλά και μέσω της ενστικτώδους και δημιουργικής του διαίσθησης.

Διαβάστε όλο το λήμμα εδώ: https://el.wikipedia.org/wiki/Δημιουργική_γραφή 
Μενέλαος Γκίκας